ELVEDA DOST.. Eskiye duyulan bir özlemle yazılan satırların başlangıcıydı o sonbahar.İki zıt kutbun buluşması,yollarının kesişmesiydi o gün..Yıllar sonra bugün sana yazıyorum dostum.Yıllar sonra nasıl gelinmişti bu sona.Aramızda küsmemize sebep olacak hiçbir sebep bile yoktu oysa.Bu hayatta bir dostu olmalı insanın.Benim bir dostum vardı.Birlikte güler birlikte ağlar,aynı şarkıda hüzünlenir,aynı filmde birbirimizi bulurduk onunla.Görüşmediğimiz zamanlarda birbirimizi özler,işlerimiz bittiğinde koşardık birbirimize.Birbirimiz için yaşar,gerektiğinde ölüme bile meydan okurduk.Zaman böylece geçerken,ölene kadar birlikte olmaya yeminler ederdik.Ben duygusal,merhametli,insanlara kolay kanan saf bir adamdım.Oysa benim tamamen zıt karakterim duygularını dışa vurmayan,yerine göre katı ancak esprili ve tabiri caizse uyanık bir adamdı.Hayat bu ya insana hergün yeni tuzaklar kuruyordu,fakat bu tuzaklara birlikte birbirimizin eksik olan yerlerini kapatarak gülüp geçiyorduk.Bazen o bazende be...
